Stilstaan en de Stille Week

Deze week is de Stille Week. Christenen staan stil bij het lijden van Jezus. Er wordt deze week stilgestaan bij de pijn en het lijden van Jezus tijdens de geseling en kruisiging op Goede Vrijdag en de rouw en het verdriet van de vrouwen bij zijn graf op Stille Zaterdag. Een week om stil te staan, te vertragen en te verdiepen.

Stilstaan bij lijden

Het lijden op je laten inwerken alvorens het feest van de wederopstanding met Pasen kan worden gevierd. Met mijn gezin beleef ik deze week daarom elke avond een vesper mee via de livestream van onze kerk. Om stil te staan…

Stilstaan bij loopbaanvragen

Veel mensen hebben de behoefte om stil te staan bij de vragen ‘wie ben ik’, ‘wat kan ik’ en ‘wat wil ik’. Want, zo wordt geredeneerd, als ik bij deze vragen heb stilgestaan kan ik daarna keuzes maken die echt voor mij kloppen. En zo is het ook. Ik zie het gebeuren bij iedereen die werkelijk stilstaat en verbinding maakt met zichzelf. Dat klinkt misschien makkelijk, maar dat is het niet altijd!

Stilstaan vraagt geduld!

Stilstaan, stil worden: het heeft heel lang niet bij mij gepast. Ik was van ‘hupsakee’,  ‘doorpakken’ en ‘gaan met die banaan’. Het heeft me jaren gekost om te leren stil te staan. Stilstaan kan namelijk behoorlijk ongemakkelijk zijn. Eerst zijn er mijn gedachten die gewoon doorgaan als ik stil sta. Het is als soep die blijft ronddraaien wanneer je gestopt bent met roeren. Stilstaan kost tijd en geduld, want net als bij de soep komen ook mijn gedachten uiteindelijk tot stilstand. En dan is er ruimte, ruimte om te ervaren hoe het met mij gaat in het hier en nu. En daar zit soms de crux.

Ben ik ontspannen en in balans, dan geniet ik van de lentezon op mijn gezicht en de vogels die fluiten. Wat is het dan heerlijk om stil te staan, stil te zijn. Wat kan ik daar van opladen! Maar het leven kent niet alleen zonneschijn. Er is ook lijden. Wanneer je stilstaat kunnen zich ook gevoelens van pijn, verdriet of boosheid aandienen. Daar heeft de gemiddelde mens minder trek in!

Ik was twee jaar oud toen mijn broertje plotseling overleed. Een gebeurtenis die groter was dan ik kon dragen, waardoor ik bevroor en mijn pijn, verdriet, schuldgevoel en boosheid heb ingeslikt. En juist die emoties kunnen bij mij ook naar boven komen als ik stil word. Stilstaan vond ik daarom jarenlang heel bedreigend en ik was en ben er een kei in om het te vermijden. Ik heb ervaren hoe helpend het is om (veilige) anderen te vragen met mij stil te staan. Samen stilstaan dus, hoe pijnlijk ook…

Waarom stilstaan in een loopbaan- of outplacementtraject?

Ook in loopbaan- of outplacementtrajecten kan het zijn dat we samen stilstaan bij ‘lijden’. Verlies of verandering van baan, van zekerheid, van je toekomstbeeld kan weerstand en emoties oproepen. Juist door ook bij deze kant van de medaille stil te staan geef je jezelf iets heel belangrijks: erkenning! Ook de afgelopen weken heb ik in meerdere trajecten gezien wat er gebeurt als we samen stilstaan bij de schaduwkant. Als de weerstand, de angst, de onzekerheid of frustratie er mag zijn, kan er weer ruimte komen voor nieuw perspectief en ideeën. Ik heb mensen weer zien opveren juist nadat ze hebben stilgestaan. Met mooie resultaten tot gevolg!

Stilstaan is vaak een verlangen en een thema in de loopbaantrajecten die ik begeleid. Stilstaan is de moeite waard. In deze Stille Week geven we, door stil te staan, erkenning aan het lijden. Juist daar doorheen kunnen we uitkijken naar het feest van Pasen: feest van leven, van nieuw perspectief en kracht. Dat wens ik jou, jullie en mijzelf toe.